Hoge verwachtingen van technologie in het onderwijs worden niet waargemaakt – waarom?
In mijn weblogitem over Waarom video in de Les schreef ik over de tip van Chantal Gorissen meer te zoeken naar Richard Mayer van Cambridge University.
Richard Mayer is een autoriteit op het gebied van multimedia leren in de wereld. Ik kwam via via terecht op het artikel An Interview with Richard E. Mayer: About Technology van Jyrki Suomala en Michael F. Shaughnessy.
Verwachtingen van technologie in het onderwijs
In dit interview geeft Mayer aan dat de verwachtingen rondom technologie in het onderwijs tot nu toe nog geen echte impact hebben gehad. Hij schetst een mooi overzicht van de verwachtingen technologie in het klaslokaal in de vorige eeuw.
| 1920 | Vervanging van boeken door film. |
| 1930 | Radio wordt het centraal hulpmiddel in het klaslokaal zodat er continue verbinding zou zijn met de wereld. |
| 1950 | Schooltelevisie wordt het toekomstige medium en zal het boek vervangen. |
| 1960 | Computer ondersteund leren wordt het model, waarbij op termijn de docent zelfs vervangen gaat worden. |
Afgelopen decennia zijn dezelfde claims keer op keer uitgesproken, bijvoorbeeld over computers in het onderwijs, het internet, mobiele telefonie, et cetera. Interessant is af te vragen waarom?
Waarom lost technologie de hoge verwachtingen niet in?
Volgens Mayer heeft dit te maken met de aanpak. De technologie staat en stond centraal, terwijl het leren centraal moet staan. In zijn onderzoek heeft Mayer het leren als uitgangspunt genomen specifiek op het vlak van Multimedia leren:
Multimedia learning occurs when material is presented in more than one format, such as in words and in pictures. In particular, we have been tracking down the conditions under which multimedia presentations concerning scientific explanations lead to meaningful, constructivist learning. We have found, for example, that adding animation to narration improves learners’ understanding, and we have identified six principles for how to combine visual and verbal materials.
In een eerdere blogpost schreef ik over de Cognitive Multimedia Theory van Mayer met een aantal concrete aanwijzingen van wat wel/niet werkt.
[ad#reclame]
Wat mij betreft een leuk artikel met als boodschap dat echte veranderingen kunnen plaatsvinden als vanuit leren gekeken wordt naar nieuwe technologie en niet vanuit de technologie zelf. Een open deur? Natuurlijk, maar helaas wordt deze te weinig echt geopend!
Zeer terechte opmerkingen. Vaak heb ik zelf het gevoel dat het paard achter de kar gespannen wordt. Digitale didactiek is in feite zeggen dat het medium het leren bepaalt.
Idd kan en mag het medium niet het leren bepalen. Alle ontwikkelingen moeten vanuit winst in leren bekeken worden. Dat geldt voor technologie, maar ook voor zaken als CGO, PGO, et cetera. Het probleem is dat bij alle innovaties vaak eerst doorgeschoten wordt, terwijl de meerwaarde vaak in de combinatie van oud en nieuw zit. Dit geldt bijvoorbeeld voor de inzet van ELO’s in het onderwijs, maar ook voor de inzet van CGO, PGO, et cetera. Hierover heb ik al eerder posts geschreven.
Voor wat betreft het leren programmeren valt het mij op dat je dat
het snelst onder de knie krijgt met je eerste gedachten en pseudo-code
met een pen op papier te zetten in een monomediale omgeving (pen, papier)
De zestiger en zeventiger jaren pioniers, Dijkstra, Knuth (Tex- systeem)
werkten allen zo en daarna in een terminal green on black. Met name
Donald Knuth codes zijn vrijwel foutloos en bug vrij.
Het is maar de vraag of al die fraaie grafische omgevingen leiden tot
betere applicaties. Net zo als je grondintegralen moet beheersen en
wiskundige vraagstukken op lossen leert door met het het handje uit
te schrijven. Dat leer je niet met vraag en antwoord in multiple choise
op scherm. Onze hersens hebben zich ontwikkeld door de wisselwerking
met de motoriek van onze handen en ik denk dat een toetsenbord minder
bijdraagt aan ons eeuwige leerproces.
HP vroeg vroeger vrijwel altijd techneuten vanuit de knutselwereld
en niet van achter toetsenbord en beelscherm.
Minimale media denk ik vaak.
Maar ja ik kom dan ook uit het stenen tijdperk van een C compiler
met Lint op ongeveer een floppie.
Groetjes,
ing. J. Onno Dekker (docent C, C–, etcetera, KISS)
Hoi Onno, interessante inzichten die je deelt. Ik ben benieuwd of hiervoor onderbouwing is, want kan me idd voorstellen dat toetsenbord (misschien is dat nog niet zo slecht, maar vooral het copy & past werk van studenten) minder effectief is als schrijven. Wij “dwingen” zaken in eigen woorden op te schrijven (typen), want dan pas vindt er een leerproces plaats. Informatie begrijpen, groeperen, conclusies trekken en in eigen woorden uitleggen (zeer effectief).