Waarom Web 2.0 in de klas?

In de discussie met onze Zuid-Afrikaanse bezoeker merkte ik dat er veel onbekendheid was met het fenomeen Web 2.0. Natuurlijk is dat niet alleen onder docenten in Zuid-Afrika, maar zeker ook in Nederland.

Even los van de vraag welke dingen je allemaal met web 2.0 kunt, is de allerbelangrijkste vraag: “Wat levert het me op?”, want als je weet wat iets je oplevert, dan is de kans groter dat er ook mee aan de slag gegaan wordt.

Om mijn onderbouwing van web 2.0 in de klas op te bouwen is het nodig om eerst kort web 2.0 te definiëren:

Met Web 2.0 wordt een nieuw tijdperk van het internet aangeduid waarbij het begrip: sociaal centraal staat, oftewel: er ontstaan sociale verbanden tussen personen, waarbij informatie uitgewisseld wordt.

In bovenstaande definitie moet het begrip informatie zeer breed opgevat worden, denk hierbij aan:

• foto’s (via Picasa of Flickr)
• video’s (zoals YouTube, Vimeo of Google Video)
• persoonsgegevens (zoals Hyves, LinkedIN of facebook)
• meningen (via weblogs bij WordPress of Blogger, maar ook via mail)
• nieuws (via Twitter, NuJIJ.nl of Digg)
• presentaties (via Slideshare)
• interessante bookmarks (via Delicious)
• informatie (via Wikipedia)

Als je kijkt naar moderne leertheorieën dan zijn er wat mij betreft drie die interessant zijn, en een onderbouwing leveren voor het gebruik van Web 2.0 in de klas:

Het constructivisme:

Eén van de belangrijkste ideeën is dat de lerende actief en ontdekkend bezig is. Met andere woorden de leerling moet zelf kennis construeren en niet uitsluitend door anderen geconstrueerde kennis opnemen. Begrippen, regels, principes en oplossingsmethoden die door de leerling zelf zijn bedacht worden beter onthouden. De kennis sluit beter aan bij de eigen kennisstructuur en de mogelijkheid tot toepassing in andere situaties, de transferwaarde, is groter. Bovendien zal de extrinsieke motivatie overgaan in intrinsieke motivatie.

[ad#reclame]

Het sociaal constructivisme:

Het sociaal constructivisme is een moderne leertheorie die ervan uitgaat dat mensen zelf betekenis verlenen aan hun omgeving en dat sociale processen hierbij een prominente rol spelen. Kennis wordt door ieder mens op een eigen wijze geconstrueerd, waarbij men sterk wordt beïnvloed door de reacties en opvattingen in de sociale omgeving. In de vertaling van het sociaal constructivisme naar de dagelijkse lespraktijk vormt het leren als een sociaal proces het uitgangspunt.

Het connectivisme:

Het besef dat kennis buiten een mens kan bestaan, en dat leren dag-in-dag-uit plaats vind door in een netwerk de juiste kennis te zoeken, is hierbij essentieel. In de theorie van connectivism is het essentieel om een netwerk te hebben, te behouden, en efficient en effectief de benodigde kennis te vinden in je netwerk.

[ad#reclame]

Als je bovenstaande definities probeert te koppelen aan de definitie van web 2.0 dan is het bewijs m.i. rond. Web 2.0 is per definite een omgeving waarin door zelf te zoeken naar de benodigde informatie “de lerende actief en ontdekkend bezig is”. Daarnaast biedt web 2.0 de mogelijkheid om sociale verbanden (digitaal) te onderhouden over de hele wereld. In deze zoektocht wordt “men sterk wordt beïnvloed door de reacties en opvattingen in de sociale omgeving”. Juist omdat web 2.0 het sociale aspect ten volle ondersteund. Hiermee is kennis niet meer alleen binnen een persoon aanwezig, maar moet kennis vergaard worden “door in een netwker naar de juiste kennis te zoeken”.

Ik ben benieuwd naar reacties, en mogelijk meer aspecten die deze bewijzvoering beter onderbouwen.