Straffen en belonen (2)

Via WordPress werd ik er vandaag op geattendeerd dat mijn post over straffen en belonen een reactie uitlokt op de weblog Onderwijsethiek.nl. Hierin schetst de auteur het verschil in harde en zachte protocollen, en concludeert dat ik opteer voor de harde protocollen.

Zo zie je maar weer, dat iets wat voor mij vanzelfsprekend is, en ik dus niet beschrijf, bij anderen een bepaald beeld oplevert. Lang leve het internet en weblog, want zo wordt je gedwongen om je eigen gedachten beter te beschrijven en hiermee zelf te leren. Bedankt, Wes Holleman.

In mijn vorige weblogitem schets ik de aanpak waarin de korte feedbacklus centraal staat: binnen drie weken van studieloopbaanbegeleider naar de leerplichtambtenaar. Echter, is het hierbij, voor mij, vanzelfsprekend, dat je als studieloopbaanbegeleider met de student in gesprek gaat. Hierbij staat wederzijds respect en vertrouwen voorop, maar de verantwoordelijkheid voor de aanwezigheid ligt bij de student. En de verantwoordelijkheid voor juiste begeleiding bij de studieloopbaanbegeleider.

Als studieloopbaanbegeleider ga je op zoek naar de rede van het gedrag: Privé problematiek van welke aard dan ook? Motivatie problemen, bijvoorbeeld een tegenvallende studie? Allerhande leerproblemen? Game verslaving en veel te laat naar bed (of zelfs een nacht overslaan)? Faalangst? Et cetera.

Samen maak je afspraken over hoe het negatieve gedrag stap-voor-stap om te buigen naar positief gedrag. Hierin kun je natuurlijk afspraken maken over de termijn (en kunnen de drie weken ook meerdere weken worden, als er elke keer een stap gezet worden) waarop de aanwezigheid 100% is, en op welke manier je de student hierin ondersteund. Hierbij staat het vertrouwen in de student centraal.

[ad#reclame]

Als de student en de studieloopbaanbegeleider samen erin slagen de aanwezigheid te normaliseren, dan heeft deze student zeer waarschijnlijk zijn belangrijkste leerervaring van zijn leven meegemaakt. Maar als zachte aanpak niet werkt, dan moet als laatste middel (de harde aanpak) geprobeerd worden om de student via de leerplichtambtenaar/IB GRoep op school te krijgen, want een student in de klas kun je proberen te bereiken, maar een student die niet aanwezig is, kun je niet bereiken.

Dus, geen negatieve insteek, want dit roept alleen maar weerstand op, bevestigd het negatieve zelfbeeld van de student, en levert twee verliezers: de student en de school.

Wat dat betreft is de klas halfvol!