Verhalen vertellen in je les
Enige weken geleden heb ik een hele dag een workshop “Verhalen vertellen” gevolgd met collega’s van het Koning Willem I College van diverse afdelingen en tevens een 40-tal studenten van de artiesten opleiding. De workshop werd gegeven door de Verhalenfabriek.
Tijdens de workshop is de kracht van een goed verhaal me duidelijk geworden. Een goed verhaal boeit, is door de beeldende manier van vertellen makkelijk te onthouden, en roept emoties op. Hierdoor blijft de boodschap hangen. Daarnaast levert het energie om met een onderwerp aan de slag te willen gaan.
Een goed verhaal heeft, volgens de Verhalenfabriek, drie ingredienten:
- Zorg dat het dicht bij jezelf is;
- Denk aan wat het publiek heeft aan wat je zegt (de boodschap);
- Zie het als een film voor je.
Aan het eind van de workshop worden de verzamelde verhalen opgeschreven en teruggekoppeld naar de deelnemers. Een mooi en waardevolle verslaglegging van een zeer boeiende en leerzame workshop.
Een van mijn verhalen is tevens hierin opgenomen:
Ik was vroeger iemand die heel erg vanuit zijn hoofd bezig was. Mijn hoofd stopzetten, dat vond ik heel lastig. Ik was ook niet echt iemand die altijd het grootste woord had. Ik was best wel verlegen. De mensen snapten dan ook nooit waarom juist ik voor ijshockey had gekozen, want dat associeerden ze met de stoerste van de klas en met spierballen. Later ben ik gaan begrijpen waarom juist die sport me zo aantrok. IJshockey is heel erg snel. Je hebt geen tijd om na te denken. Je zit echt in je gevoel. Je moet heel snel reageren. Je gaat heel erg in je lijf zitten. Dat geeft die sport mij. Ik heb het nodig om in balans te blijven. Ik kan er mijn hoofd mee stopzetten.
Snelheidsduivel, teamlid
Afgelopen donderdag heb ik geprobeerd om de start van mijn les van de Beroepscomponent Leerkracht met een verhaal in te leiden. Het verhaal gaat over mijn eerste werkdag op 1 april 2003. Ik werd als kersvers aangenomen docent die voor de klas gezet zonder de beloofde begeleiding. Ik kwam uit het bedrijfsleven met pak, stropdas, lease auto, laptop en mobiele telefoon. De klanten met stropdassen werden ingeruild voor studenten met petjes. Mijn keuze om de overstap te maken voelde goed, maar was natuurlijk vreselijk spannend. Gelukkig zou ik goed begeleid worden.
[ad#reclame]
Echter mailde de (zogenaamde) begeleider me in het weekend. De klas wist dat ik maandag les zou geven. Hij gaf me meteen even het onderwerp mee voor die dag, en wenste me succes.
Gevolg: twee slechte nachten slapen. Op zondagmiddag met de ervaring die ik meenam dan maar een lesdag plannen met diverse activiteiten. De dag ging super, dus vol zelfvertrouwen, maar ik (zo kritisch als ik ben) had tevens een heleboel vragen over didaktiek en pedagogiek.
Het verhaal werkte geweldig (al moet een verhaal natuurlijk verteld worden, en niet opgeschreven). Een en al aandacht in de les, veel discussie en een open en veilige sfeer. De kracht van beelden, de emoties (van herkenning) die opgeroepen worden en hierdoor de volle aandacht om te leren werkt echt.
Ik ga er in ieder geval meer mee experimenteren.
Ik ben voor mijn afstuderen (PABO deeltijd) bezig met een leerdoel “verhalen vertellen”. Hiervoor kijk ik o.a. op welke manier het vertellen van verhalen ook breder ingezet kan worden (dan bijv. als onderdeel van een geschiedenisles). Ik lees dat jij een verhaal hebt gebruikt om jezelf en het doel van je les te introduceren. Je geeft aan, dat het zeker heeft gewerkt en dat je hier meer mee wil experimenteren. Waar ik benieuwd naar ben, of je dit “in the spur of the moment” hebt gezegd, of dat je hier daadwerkelijk mee aan de slag bent gegaan en zo ja: hoe je ervaringen hiermee zijn.
Daarnaast nog een opmerking: ik wordt al moe als ik naar je weblog kijk….. Doe je ook wel eens gewoon iets nutteloos???
Groet,
“juf” Dinie (1969)
Juf Dinie, ik heb het geschetste verhaal daadwerkelijk ingezet. De impact was groot, zowel teruggekregen door de reactie van de studenten (mondeling, maar ook het oneindig geboeid luisteren) en van twee collega’s die erbij waren.
Ondertussen heb ik tijdens een voorlichting op een VMBO met een ICT Leerroute een verhaal gebruikt om toekomstige studenten te enthousiasmeren voor ICT. Wederom door mijn eigen verhaal. Een jongetje van 11 die geboeid raakt door ICT, naar zijn vriendje moet fietsen om de pc te leren kennen en vervolgens een krantenwijk gaat lopen om zelf zo’n ding aan te schaffen. Et cetera.
Natuurlijk had ik een aantal duidelijk boodschappen in het verhaal verwerkt, want dat is een belangrijk ingrediënt voor een verhaal: 1. ICT = snel en boeiend, 2. doe wat bij je past, want dan wordt je succesvol, 3. ICT = techniek, maar heeft vooral ook een mensaspect in zich en 4. als je voor ICT kiest al op je 14e in het VMBO, dan kun je bij ons college versnellen en dus eerder doorstromen naar een hoger niveau.
Kortom, positieve ervaring en ik probeer waar mogelijk dit middel in te zetten in de lessen.
Nutteloos? Hmmm, daar is het leven te mooi voor, maar gewoon lekker wandelen en genieten van de natuur is ook heel nuttig hoor (nut = ontspannen). Trouwens, er zijn webloggers die veel meer produceren, maar er vooral ook van genieten.
Bedankt voor je reactie! Wat zijn jouw ervaringen met verhalen vertellen in de les tot nu toe?