De mate van Web 2.0 adoptie bij docenten?

Afgelopen jaren heb ik me regelmatig afgevraagd waarom de ene docent Web 2.0 ten volle omarmt en de andere het (nog) niet ontdekt heeft. Helaas is de groep docenten die Web 2.0 (nog) niet ontdekt heeft erg groot.

Diverse acties om de groep van enthousiaste Web 2.0 docenten te vergroten leveren vaak weinig op. Het internet schreeuwt om adoptie van Web 2.0 in de klas. Wordt er regelmatig in personeelsbladen van scholen over geschreven. Worden er vaak diverse workshops intern bij scholen aangeboden. Doet Kennisnet alle moeite om het aantal schaapjes dat over de dam gaat te vergroten. Et cetera. Et cetera.

Hoe komt het nu dat de groep enthousiaste Web 2.0 docenten zo klein blijft?

Mogelijk is een verklaring te vinden in de theorie van meervoudige intelligentie van Howard Gardner. Hij stelt dat iedere persoon een of meerdere talenten bezit. Hij onderscheidt acht intelligentie. Het mooie van dit model is, dat het verder gaat dan alleen IQ en later EQ.

Opvallend is dat als je Web 2.0 initiatieven probeeert te mappen op de acht intelligenties van Gardner je tot de verbazende conclusie komt dat vooral mensen met verbaal – linguistische en interpersoonlijk kwaliteiten zich op het Web (2.0) kunnen uitleven, en vinden wat ze nodig hebben. Personen met naturalistisch en lichamelijke – kinesthetische kwaliteiten worden niet uitgedaagd door Web 2.0. Voor de overige intelligenties zijn er aanknopingspunten, maar is het dun gezaaid.