Meten van leerwinst?! of beter: Hoe motiveer ik mijn student?
Vandaag heb ik in een 2,5 uur durende sessie met een aantal collega’s onder aanvoering van Jos Geerlings (van R accent) zijn perspectief op competentie gericht leren tot me genomen. Ik zal proberen een samenvatting te geven, maar voor meer informatie en achtergrond artikelen kun je op de site van R accent terecht.
Heel down to earth en heel pakkend definieert hij dat het bij een competentie er om draait dat je het vertrouwen krijgt het werk te doen. Dit vertrouwen krijg je meestal niet van een persoon, maar van een groep personen.
Volgens Jos Geerlings bestaat een competentie uit een viertal zaken:
- vakkennis – oftewel: de theorie (bij de Bie: de theoretische leerlijn);
- vakvaardigheid – oftewel: de vaardigheden (bij de Bie: de vaardigheden leerlijn);
- praktijkrepertoire – de bestaat uit: realiteitszin, motivatie en beroepsindentiteit (bij de Bie ongeveer de integrale leerlijn waarbij vakkennis en vakvaardigheid in de context van het beroep geïntegreerd uitgevoerd worden);
- reflectie – oftewel: kunnen terugkijken op je eigen handelen in de beroepspraktijk (bij de Bie: de reflectie leerlijn).
In zijn betoog geeft hij aan dat voor de vakkenis en vakvaardigheid de didactiek bekend is, maar dat er over de didactiek voor praktijkrepertoire en reflectie er weinig informatie te vinden is. Natuurlijk gaat het hier over het goed kunnen doorvragen op een groot aantal aspecten.
Verder geeft hij aan dat handelen soms vanuit verklaringen, maar meestal vanuit ervaringen plaatsvinden. Deze beide strategieën concurreren onderling.
Tot zo ver een stukje theorie.
Veel interessanter was de discussie over het praktijkrepertoire in relatie tot het wel/geen gemotiveerde studenten in de klas hebben. In de visie van Jos Geerlings zou iedere student aan het begin van de opleiding meteen op een (korte) stage moeten met als doel om vast te stellen of hij op de goede opleiding zit. Tevens kan de student hetgeen daarna op school geleerd wordt plaatsen in het beroep (beroepsindentiteit) en is zijn beeld reëel (realiteitszin).
Zou dit een mogelijke “oplossing” voor het motivatieprobleem van studenten zijn?
In mijn beleving is er een kip-ei probleem. Bedrijven nemen geen studenten aan die niks kunnen en kennen. Deze situatie trof ik zo’n 5 jaar geleden aan bij de opleiding Medewerker ICT. Dus, de stage aan het eind van de 2 jarige opleiding, zodat de student toegevoegde waarde levert, en in ruil hiervoor routine kan opdoen. Mooie win-win, maar wat doet deze keuze met de motivatie van de student?
Blogged with the Flock Browser
Tags: cgo