Nashville: Connected Colleges and Conneted Communities

De laatste dag van de Conference on IT (CIT) in Nashville start voor mij met een general session in een mega grote zaal met live zang van het koor van het Volunteer State Community College.

Na een introductie van ten minste 10 minuten waarin alle diploma’s, tv optredens, et. cetera. aan bod komen, komt de spreker zelf het podium op: Dr. Randal Pinkett, founder and CEO van BCT Partners. Eindelijk de presentatie gaat starten, dacht ik nog. Maar voordat hij start met het verhaal moet er eerst nog een video bekeken worden waarin hijzelf centraal staat: dan weer een shot bij een TV show, en dan weer een shot met zijn ontmoeting met Donald Trump. Waarschijnlijk ben ik als Nederlander te nuchter om dit te waarderen.

Tijdens de conferentie wordt veel reclame gemaakt voor een boek: “The Campus CEO”. Je kunt dit laten signeren door Dr. Randal Pinkett, want hij is de schrijver van het boek. Nu valt het kwartje: de schrjiver van het boek is ook de presentator.

De presentatie gaat over: “Connected Colleges and Conneted Communities”, en hoe de community colleges een rol kunnen spelen in het verkleinen van de technologische-tweedeling die er in de VS is ontstaan. Deze tweedeling gaat over de mensen die van de nieuwste technologie gebruik kunnen maken, en degenen die dat niet kunnen. In een drietal projecten is er samen met community colleges, het bedrijfsleven, de kerk en de overheid een programma opgezet om de groep mensen die geen gebruik kunnen maken van technologie, deze technologie in handen te geven. Er worden PC’s gratis beschikbaar gesteld met breedband internet toegang. Daarnaast worden er trainingen verzorgd voor de mensen uit de community door mensen uit de community om deze groep te leren gebruik te maken van deze technologie.

Het resultaat van deze projecten laat zich alsvolgt samenvatten:

  1. De mensen hebben meer sociale interactie in de community.
  2. De mensen in de community zijn beter geinformeerd over de community.
  3. De mensen zijn meer betrokken bij de community.
  4. De mensen zijn positiever over hun toekomstperspectief.

Het geheel lijkt goed gedocumenteerd te zijn met cijfers, die aan het begin en aan het eind van deze projecten verzameld zijn.

Het gevoel dat ik aan deze presentatie overhoud is dat technologie inderdaad mensen uit een sociaal isolement kan halen, en er zo meer sociale interactie ontstaat binnen de gemeenschap. Door deze interactie zal de sfeer in de gemeenschap verbeteren. Daarnaast merken de mensen uit de gemeenschap dat ze met gebruik van technologie meer kunnen leren dan ze dachten, en zo een positiever toekomstperspectief krijgen.

In mijn beleving is deze technologische-tweedeling in Nederland niet echt aanwezig. Ik meen me te herinneren dat meer dan 90% van de gezinnen ten minste een PC in huis heeft staan, en dat het grootste deel hiervan een internetaansluiting heeft. Tot nu toe ben ik in mijn school carrière slechts een maal een student tegengekomen die geen PC had, en via de school en de gemeente een PC ter beschikking kreeg. Blijkbaar is hier aandacht voor in Nederland. Hoe het met trainingen zit om te leren technologie te gebruiken weet ik niet?

In een bijeenkomst waar ik enige maanden geleden bij mocht zijn, hebben we met een kleine groep collega’s, de afdeling Marketing en Communicatie en Coen Free, voorzitter college van bestuur van het Koning Willem I College gebrainstormd over de kernwaarden van ons college. Een van de kernwaarden is dat het college een community college wil zijn met een duidelijk meerwaarde in de community. Wellicht dat op het gebied van trainingen in de community wij een meerwaarde kunnen leveren?

Al met al een dubbel gevoel: een hoop trompetgeschal aan de start, maar absoluut een mooi voorbeeld waarin technologie mogelijk de wereld kan verbeteren.