Vliegreis naar Nashville: de uitdaging is overal hetzelfde!

Afgelopen woensdag ben ik met een groep van zo’n 60 onderwijsmensen variërend van docenten, teamleiders/coördinatoren, directie, College van Bestuur en dienstverleners voor het onderwijs afgereisd naar Nashville. De studiereis wordt georganiseerd door het Consortium voor Innovatie.

Na een zeer lange reis van 25 uur kwamen we rond middernacht aan in het Hilton Downtown Hotel. Niet geslapen, zeer lang wachten op Newark voor de 2de vlucht, en 2 biertjes (maar 2% alcohol) hakken er volledig in. Onrustige nacht en een lijf dat nog niet door heeft dat er een tijdsverschil is. Elke 2 uur wakker, en rond 5 uur ’s nachts barstende honger en er dan achter komen dat er in de minibar alleen 2 flesjes water staan. Om 6.00 maar in bad met een boek om het tijdsverschil door te laten schemeren aan mijn lichaam.

Tot zo ver het geklaag, want uiteraard zeer veel gesprekken met interessante onderwijsmensen over het onderwijs in Nederland en de uitdagingen waar we allemaal mee bezig zijn. Een korte samenvatting (waarschijnlijk niet volledig door de jetlag):

  • het wiel opnieuw uitvinden – ieder ROC is bezig om het wiel opnieuw uit te vinden en schrijven vaak het onderwijs zelf. Er zijn diverse initiatieven, o.a. van de Stichting Praktijkleren en het Ontwikkelcentrum, om materiaal uit te wisselen.
  • leerobjecten zijn hot – wat me opvalt is dat iedereen over leerobjecten praat, blijkbaar is het in het onderwijs goed doorgedrongen dat een object-geörienteerde manier (in de IT bestaat dat begrip al sinds 1990 of zo) van het onderwijs ontwikkelen de meeste kans op flexibiliteit en hergebruik levert.
  • zorgen over taaleisen – het verhogen van het niveau voor Nederlands geeft zorgen, omdat bij de studenten die het MBO binnenkomen het taalniveau sterk gedaald is: Hoe moeten wij achteraan in de rij de oplossen?

Kortom: een vermoeiende, maar boeiende dag.