Kermis: Wie vangt wie?

De kermis is in ons dorp. Dat betekent dat we hier natuurlijk met zijn 3-en naar toe gegaan zijn. Ondanks het mindere weer, zijn we tussen een aantal buien door, en gelukkig bleef het redelijk droog, naar de kermis gegaan.

Jip had van oma euro 5,= gekregen en van mij ook nog eens euro 5,=. Dit om enigszins begrenzing aan te geven, want zo’n kermis is natuurlijk een oneindig keuzemenu voor kinderen. Jip begrijpt dit goed: op = op. Natuurlijk heb ik op die dag geld bij gelegd, want voor euro 10,= kun je natuurlijk niks meer tegenwoordig.

Eerst even samen rondkijken wat er is, en dan kiezen: draaimolen, “balloncarrousel”, ballengooien, en natuurlijk eendjes vangen. Kinderen altijd prijs. Voor euro 5,= weet je als ouders dat je kind zeker een prijs mag uitzoeken. Goed voor het zelfvertrouwen, en natuurlijk voor de portemonnee van de kermisexploitant. Want na 1 minuut, als je dat al redt, mag je kind tegen euro 5,= een prijs uitzoeken uit China, wat ongeveer euro 1,= kost. Wat een hoop geld voor een prulletje. Maar als je de ogen van je kind ziet, is het geld meer dan waard. Maar toch de blijft de gedachte: wie vangt nu wie?

De dag erop werd ik gebeld door kennissen uit onze buurt. Of we mee gingen naar de kermis. Natuurlijk nog een keer. Maar dan in de botsauto’s. Papa met 1 hand aan het stuur, en 1 hand Jip goed vasthouden. Eerst een beetje onwennig voor Jip, maar uiteindelijk aangestoken door papa’s enthousiasme helemaal enthousiast. Na 2x kon zowel papa als Jip niet meer stoppen.

Als laatste nog een keer in de draaimolen. Jip wilde niet. Is dat nu al stom? Maar Roos natuurlijk wel. Helemaal alleen in de draaimolen. Shit, je bent pas 21 maanden oud. Ze zit alsof dit de normaalste zaak van de wereld is alleen in een brandweerauto. Handjes aan het stuur. En zwaaien en zwaaien. Heerlijk zit je te genieten. En ik geniet met je mee.